"Ik was hondentrainer zonder eigen hond"
Als baby in de mand kruipen bij de oude dibbes, als kleuter stiekem de jonge hond uitdagen en in mijn tienerjaren trots in m’n eentje de hond uitlaten. Ik ben opgegroeid met honden en dus was een leven zonder (eigen) hond niet voor te stellen. Toch gebeurde het! Want als student op kamers en daarna een druk werkleven (ik heb nog een fulltime-baan naast de hondenschool) zag ik geen kans een hond een goed leven te geven. Gelukkig is daar nu verandering in gekomen en ben ik trotse ‘moeder’ van mijn eerste eigen pupper!
De fascinatie voor het hondenvak is er altijd geweest. Ik vond het van jongs af aan al heerlijk om met mijn vader op stap te gaan en te helpen de eigen honden te trainen, zelf deel te nemen aan wedstrijden met de seniorenhonden of te kijken naar het veldwerk van mijn vader en de hond.
Toen ik Peter een paar jaar geleden vertelde dat hondentrainer zijn mij ook wel leuk leek, zei hij: ‘Kom eens met me meelopen. Het is namelijk een hele commitment om dit wekelijks meerdere avonden te doen. Misschien lijkt het je dan minder leuk.’ Eén les meelopen, werden er meer, werden meerdere uren achter elkaar, werden meerdere avonden. En je ziet, ik ben nooit meer weggegaan!
Durf te vragen - aan Frances
1. Team hond of team kat?
Frances: “Oehhh shittie, moet ik echt kiezen? Dat kan ik niet hoor! Team allebei!”
2. Opleiding tot Kynologisch instructeur of les van je vader?
“De eerste officiële certificaten voor ‘Kynologisch Instructeur’ zijn behaald en daar ben ik erg trots op want het is pittige materie. Hoe leuk deze opleiding ook is, ik kan me geen betere leermeester wensen dan mijn vader. De ervaringen die ik onder zijn hoede in de praktijk heb opgedaan, hebben mij geleerd hoe het hondentrainersvak echt in elkaar steekt. Voor mij de beste leerschool.”
3. Wat is een veelvuldig gehoord cliché?
“‘Er is iets speciaals met het gras hier op het trainingsveld, want mijn hond heeft hier geen aandacht voor mij, maar thuis wel!’ Hahaha. Thuis is het makkelijker de aandacht van de hond te vangen dan elders, want thuis is voor de hond een vertrouwde en veilige plek voor de hond met vrij weinig afleiding. Dan is de hond geneigd sneller te luisteren. Buiten en dus ook bij ons op het veld is er afleiding: andere honden in de les, voorbijgangers, vogels en lekkere geurtjes op het gras. Waar je thuis wellicht nog wegkomt met alleen stemgebruik of een makkelijk voertje, zul je op het veld dus met grover geschut moeten komen om de aandacht van de hond te vangen. Maak jezelf nog interessanter dan waar de aandacht van de hond naartoe gaat. En dus niet ons arme gras de schuld geven!’😉”
4. Waar ben je trots op?
“Ik geniet er zo intens van als cursisten foto’s of video’s van hun hond met ons delen, bijvoorbeeld op social media! En dat kan van alles zijn: dat cursisten trots laten zien dat ze geoefend hebben, dat hun hond nu iets kan of durft wat voorheen nog wat moeilijker ging, of gewoon hilarische momenten van hun viervoeter die een beetje kattenkwaad uithaalt. Dat ze dit soort momenten met ons willen delen, is voor mij een groot compliment. Heerlijk om te zien en brengt echt een vreugdemoment in mijn dag.”
5. Hondentraining geven of bezig met de website voor de hondenschool?
“Weer zo’n lastige! Schrijven is echt mijn passie en ik vind het dan ook superleuk om me met de website van de hondenschool bezig te houden. Maar de hele dag naar een laptopscherm staren, dat doe ik ook al voor mijn fulltime baan – jep, ik werk nog ergens anders als contentspecialist – dus heerlijk om dan met de trainingen echt met mensen en hun honden buiten bezig te zijn. Dus de afwisseling is perfect!”
6. Ambities voor de hondenschool?
“Zoveel! Ik hou ervan creatief bezig te zijn en nieuwe dingen te ontwikkelen. De online cursus is daar een goed voorbeeld van. We hebben dan ook echt de smaak te pakken en geven verschillende workshops en extra cursussen over onderwerpen waarvan we denken dat het heel interessant en vooral praktisch nuttig kan zijn voor onze cursisten. Er komt nog zoveel moois aan!”